Om alle functies van deze website goed te laten werken, maken we gebruik van cookies. Meer informatie.
Toestaan
Hergé, visionair, Kuifje, vrijwillig en onverschrokken!
Een visie die een artistieke vorm aanneemt, is altijd een creatie, maar een creatie van de geest is niet altijd....visionair!
Hergé heeft nooit van de daken geschreeuwd dat hij een visioen zou hebben gehad toen hij de maanavonturen van Kuifje bedacht! Een intuïtie zeker, veel werk zeker, maar bovenal de wil om de lezers, in het gezelschap van zijn sterfiguur, een droom te laten beleven.
Het tweeluik op de Maan, meer dan welk ander album uit de serie dan ook, brengt de lezer tot nadenken, laat zijn verbeelding werken en dompelt hem onder in een onbekend universum. Hij zit op de eerste rij om deze bijbelse "magische" truc te observeren die hem ver in de toekomst brengt, in een andere wereld van het mogelijke. Kortom, de visionaire geest van Hergé heeft miljoenen gepassioneerden van Kuifje op de maan geholpen!
Om de rol van astronaut (of, afhankelijk van het beschouwde deel van de wereld, kosmonaut) of zelfs van ruimtevaarder op zich te nemen, is een flinke dosis moed van Kuifje en zijn metgezellen nodig in een tijd waarin niemand eerder zo'n avontuur had durven beleven.
Drie jaar tussen het idee en de publicatie in het weekblad Kuifje
Het idee van een nieuw avontuur voor Kuifje, dat Hergé al bijna drie jaar in gedachten had, kwam op 30 maart 1950 in het Belgische weekblad Kuifje tot uiting.
Het is getiteld: Mannen op de maan. Kuifje en Haddock gaan naar Syldavië om zich bij hun vriend professor Zonnebloem te voegen, verre van zich voor te stellen dat er later een plaats veel verder van Molensloot op hen zou wachten.
In dit verhaal, waarin de wetenschap en de spanning op een bewonderenswaardige manier worden vermengd en benadrukt op een subtiele wijze door typisch Hergéaanse grappen, slaagt de tekenaar er opnieuw in om jongeren van 7 tot 77 jaar, de trouwe lezers van het weekblad Kuifje, te onderwijzen en te vermaken.
Uit deze voorpublicatie in het beroemde weekblad zijn later twee kleurenalbums ontstaan: Raket naar de maan (in 1953), een jaar later gevolgd door Mannen op de maan.
De toekomst voorspellen? Waarschijnlijk, maar...
… Hergé wenste vooral te anticiperen op de snelle veranderingen in zijn omgeving door, indien mogelijk, de begrippen van de technologie in verband met het onderwerp te beheersen. Om dit te bereiken, informeert en documenteert de tekenaar zich grondig.
Hier gaat het niet om bijgeloof of kristallen bollen, maar wel om een creatief werk gebaseerd op de kunst van de kennis en op de fundamenten van de afleiding (inductieve methode / versus intuïtieve methode). De resulterende hypothese is dat naar de Maan gaan een realistische hypothese voor Hergé was. Bovenal leverde het hem een eersteklas romanistisch en opwindend onderwerp op. De lezer kon zich alleen maar aansluiten bij deze zoektocht naar de maan, "het absolute veroveringsobject".
De Maan.... gereduceerd tot een "veroveringsobject" (en fantasie)? Ja, maar "object-doel" verheven tot de rang van een fictiemotor: ga altijd verder en zorg ervoor dat de lezer zichzelf wil overtreffen.
Alleen de visie is onvoldoende....!
Het moet gepaard gaan met een flinke dosis doorzettingsvermogen, wilskracht en hard werken.
Het project van het maanavontuur was zo ambitieus dat de oprichting van de Studios Hergé (1950) de eerste stap was naar een rationele taakverdeling. Zo'n avontuur begint men niet zonder bepaalde organisatorische maatregelen te nemen. Geen ruimte voor improvisatie! Een goede visionair plant zijn project zo dat hij het idee op de juiste weg zet, om het doel te bereiken....hier, gaat het om voor de eerste keer op de maan te lopen! Van de "visie" (idee) tot de eerste realisatie duurde het drie jaar.
Deze zoektocht naar het onmogelijke ("dramatische spanning") of het mogelijke (visie op wat er kan gebeuren) vormt voor Hergé de kern van de artistieke creatie en exploratie.
Tegelijkertijd, vreemd genoeg, komt Kuifjes vader langzaam in een fase van twijfel en crisis terecht. Een zeker onbehagen grijpt hem, waartegen hij vecht door zijn held in de diepten van de ruimte te laten reizen. Een benadering die deze behoefte verraadt om een zoektocht naar zichzelf te voeren.... zonder het plezier van de lezers te vergeten. Als bewijs, deze ontdekking door het maanraketvenster van een uitzicht van boven de aarde: een cruciale bevestiging van het bestaan, de toetssteen waarop de artistieke expressie is gebaseerd.
Stilte, we zweven...
Hergé, of het experimentele genie dat de grenzen van het bekende overschrijdt, door gebruik te maken van alle cinematografische technieken (decoupages, alle soorten cadrages, cliffhangers, ellipsen, subjectieve camera, enz...) neemt de "toeschouwer" mee op een bijna zintuiglijke reis, zonder grenzen, een reis die door een simpele potloodstreep mogelijk wordt gemaakt! Magistraal.
Ah! dat beroemde moment waarop de duisternis van de kosmos heerst over de aardse dag, met de manœuvres van Haddock en Kuifje zwevend in gewichtloosheid, aan het einde van een kronkelende koord. Een reeks die breekt met de zwaartekracht.... van het lezen!
