De collectie « De iconen » Kuifje thuis

Nadat hij uit de klauwen van Mitsuhirato is kunnen ontsnappen en de zeebodem te midden van de haaien heeft verkend, is het nu tijd voor Kuifje om eventjes uit te rusten.

Het derde beeldje van de collectie “De iconen” toont een vredige scène van Kuifje en Bobbie. Kuifje zit in een comfortabele zetel. Hij heeft een boek in zijn hand en Bobbie slaapt rustig aan zijn voeten.

Deze scène komt uit het album Het gebroken oor.

Het verhaal begint met een gestolen beeldje in het etnografisch museum. Kuifje voert een onderzoek uit. Vanaf het begin wil hij meer weten over het land van de Arumbaya’s, de regio van herkomst van het kostbare object.

Als een gewetensvolle journalist documenteert de jonge verslaggever zich om zijn informatie te voeden en zijn verslag voor te bereiden.

Boeken zijn zeer belangrijk voor onze held. De lezer ontdekt dat Kuifje een goed gevulde bibliotheek heeft, boeken die even talrijk als gevarieerd zijn. Bovendien is hij er kapot van als hij ontdekt dat zijn appartement aan het begin van het avontuur Het geheim van de Eenhoorn werd beroofd. Het eerste dat hem zorgen baart, is de staat van zijn boeken.

Kuifje houdt van avonturenromans. In het verhaal De juwelen van Bianca Castafiore zien we hem in een boek L’Île au Trésor van Robert Louis Stevenson ondergedompeld.

Het door Kuifje in Het gebroken oor geraadpleegde boek is een soort reisdagboek, geschreven door een denkbeeldige etnoloog. Wist u dat er enkele verschillen op de omslag van het boek tussen de eerste verschijning van het avontuur in Le Petit Vingtième in 1935 en de albumversie acht jaar later zijn?

Om het lezen aangenamer te maken, gaat Kuifje in een comfortabele fauteuil zitten. De kleur van de zetel suggereert dat hij eenvoudig met stof of fluweel en niet met volnerf schapenleer dat traditioneel voor dit type zetel wordt gebruikt, is bekleed. Kuifje heeft een eenvoudige smaak.

Zijn meubels en zijn appartement getuigen van de smaak van de eigenaar. Afgezien van zijn boeken, lijkt hij niet veel belang aan materiële zaken te hechten. We moeten ook erkennen dat de dappere verslaggever tussen twee avonturen niet echt de mogelijkheid heeft om lang thuis te blijven om van zijn interieur te kunnen genieten.

Voor het ontwerp van de zetel heeft Hergé basisvormen gekozen en ze geometrisch verfijnd. We zouden de invloed van de art-decostijl erin kunnen zien. Hergé zal ongetwijfeld geprobeerd hebben de zetel in wat het meest essentieel is, te synthetiseren.

Zoals vaak het geval is, stelt de tekenaar de algemene evocatie van een object voor in plaats van de realistische weergave ervan.

Ons 3D-team wilde dit ontwerp respecteren: dit is de reden waarom de randen van het model van de zetel scherp zijn en een zeer duidelijke, klare lijn, hebben. Er was geen sprake van er extra details aan toe te voegen, zoals naden of het afronden vanwege de opvulling.

Visueel hielden we eraan dat Kuifje als een icoon zou gepresenteerd worden. Het was daarom noodzakelijk om van de tekening en het verhaal een beetje afstand te nemen om tot een algemeen beeld van het personage dat niet aan een specifiek tijdperk of album gehecht is, te komen. De eerste afbeeldingen van Kuifje hebben een rond gezicht en kinderlijke proporties. We kozen er dus voor om Kuifje een meer “volwassen” uitstraling te geven, dat wil zeggen dichter bij de laatste albums en het algemene beeld dat we van hem hebben.

Zoals het beeldje van Kuifje die zich in een porseleinen vaas verstopt, is het een zeer populaire klassieker.

Daar zijn waarschijnlijk veel redenen voor. Het is vooral een atypisch beeld. Kuifje is in al zijn avonturen steeds in beweging, maar voor een keer besluit hij een pauze in te lassen, een beetje op adem te komen tussen twee hectische achtervolgingen. Bobbie en Kuifje zijn rustig thuis. Er is iets vredigs en geruststellends aan deze scène.

De sokkel is rond om de personages in een cirkel te zetten, bedoeld als een beschermende privacyzeepbel die de “cocon”-kant van de scène versterkt.

Alles is rustig, alleen de titel van het boek roept de reis op.

Wanneer we het beeld van het verhaal losmaken en we het alleen bekijken, hebben we het gevoel dat Kuifje aan het nadenken is en dat het boek dat hij zojuist heeft gesloten hem van zijn volgende expeditie doet dromen. Het avontuur is nooit ver weg en als Kuifje een ogenblik lijkt te stoppen, komt dat gewoonweg omdat hij het volgende al aan het voorbereiden is.

En het avontuur komt uit het boek.

Uiteindelijk is het dit misschien wat ons raakt: Kuifje droomt van avonturen. Hij lijkt op ons en leidt ons naar ons beeld van de lezer terug.

Verkrijgbaar in october 2018 op ! boutique.tintin.com